Müminde Asla Bulunmaması Gereken Huy

Hangi şekliyle olursa olsun, bir mü’minde asla bulunmaması gereken huy.

Kur’an-ı Kerim’de cimrilikten sakınanlarla ilgili şöyle buyrulur:

“Kendisini nefsinin cimriliğinden koruyan kimseler kurtulmuştur.” (Tegâbün sûresi, 16)

MÜMİNDE BULUNMAMASI GEREKEN ÖZELLİK

Abdullah İbni Mesut’tan rivayet edildiğine göre nefsin cimriliği, başkalarının malını haksız bir şekilde ele geçirmektir. Cimrilik ise kendisine ait malı, sarfetmesi gereken yerlere harcamamaktır.

Hangi şekliyle olursa olsun, cimrilik mü’minde asla bulunmaması gereken kötü bir huydur. Peygamber Efendimiz bir insanın kalbinde hem imânın hem de cimriliğin bulunamayacağını söylemiştir. (Nesâî, Cihâd 8) Öldürücü bir hastalığa yakasını kaptıran bir kimse ondan kurtulmak için nasıl çabalarsa, Müslümanlar cimriliğin insanı mânen öldüren bir hastalık olduğunu düşünerek bu hastalıktan yakasını kurtarmaya bakmalıdır. Nitekim Peygamber Efendimiz cimrilik hastalığına yakalanmaktan Allah’a sığınmıştır.

Bir kimse zekâtını veriyorsa, misafire ikram etmekten ve yedirip içirmekten zevk alıyorsa, yardıma ihtiyacı olan yakınlarına ve sıkıntıya düşmüş insanlara yardım edebiliyorsa, işte o kimse cimri değildir. Yakasını bu belâdan kurtarmıştır. Allah Teâlâ bu âyet-i kerîmede, kendisini cimrilikten koruyan kimselerin ebedî kurtuluşa ereceğini müjdelemektedir. Ne mutlu o bahtiyarlara!..

Kaynak: Riyazüs Salihin, Erkam Yayınları

İslam ve İhsan